Ласкаво просимо в сьогодення
Καλώς ήρθατε στο παρόν

‹Lexik› – looking at its relationship to the name of the typeface from a different point of view, the coincidence of its references. The Renaissance as a time of transition into the modern period is concrete and material; many things first came to wider attention, many things were first named and many old words were given a new meaning. The Roman Antiqua typeface developed out of the perspective of the humanist worldview, emerging in the late Middle Ages and the early Renaissance. It was a recourse to Antiquity – the ancient Roman world –, and a paradigm shift that would lead the way to the future as printing came to the fore. It was a time when many linguistic elements transferred from oral sources, from the people, the world of the spoken word into the system of written language as new words. The lexis of almost all branches of science and academia arose mostly out of speech and entered the context of written language. Yet, as Mikhail Bakhtin described, the Renaissance was the very time when the sciences fought a battle for the right to think and write in the vernacular, the language of the people. This created a greater awareness for the notation of speech, intonation and syntax of written language and thereby expanded the vocabulary. It was the right time for a new, extended lexis. This insight combined with our research on Renaissance Antiqua typefaces to create coinciding references that inspired us to name our typeface ‹Lexik›. →→

Ми ще раз розглянемо термін «Лексика» під іншим кутом в зв’язку з назвами шрифтів з точки зору приєднання до його вживання. Ренесанс як час переходу в сучасність є конкретним і матеріальним та багато чого вперше потрапляє в горизонт загальної уваги, вперше отримує назву, а багато старих слів отримують нове значення. В перспективі гуманістичного світогляду виник латинський шрифт антика, відправною точкою якого став період Пізнього Середньовіччя і раннього Ренесансу. Повернення до античності, скоріше римської, та зміна часів, що була зображена в перспективному ключі з поширенням книгодрукування. Це був час, коли багато мовних елементів з усних джерел, з народу, з середовища усного мовлення переходили як свіжі слова в систему писемної мови. Лексика майже всіх галузей науки прийшла значною мірою з усного мовлення і увійшла в контекст писемної мови. Однак, як описує Михайло Бахтін, Ренесанс був саме тим часом, коли науки боролися за право мислити і писати народною, навіть вульгарною мовою. Це відкрило сприйняття до запису того, що було сказано, інтонації та синтаксису писемної мови і, таким чином, розширило запас слів. Це був момент для нової, розширеної лексики. Це посилання, а також фундаментальні дослідження ренесансних антика-шрифтів, стало стимулюючим збігом для обраної назви шрифту «Лексика» [Lexik]. →→

Ας επανέλθουμε στον όρο «λεξιλόγιο» –«lexis»– κι ας δούμε τη σχέση του με το όνομα της γραμματοσειράς από διαφορετική σκοπιά, από τη σκοπιά των αναφορών της όπως αυτές συνέπεσαν. Η Αναγέννηση, ως εποχή μεταβατική προς τη νεότερη περίοδο, είναι μια εποχή ξεκάθαρη και χειροπιαστή: πολλά πράγματα τέθηκαν υπόψη ενός ευρύτερου κοινού για πρώτη φορά· πολλά πράγματα πήραν το όνομά τους για πρώτη φορά, και πολλές παλιές λέξεις έλαβαν νέα σημασία. Η γραμματοσειρά Roman Antiqua δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της ουμανιστικής κοσμοαντίληψης στα τέλη του Ύστερου Μεσαίωνα και στις αρχές της Αναγέννησης. Αποτέλεσε μέσο για τα αρχαία κείμενα –της αρχαίας Ρώμης– και αλλαγή υποδείγματος που άνοιξε τον δρόμο για το μέλλον, καθώς η τυπογραφία ήρθε στο προσκήνιο. Ήταν η εποχή που πολλά γλωσσικά στοιχεία μετέβησαν από τον κόσμο του προφορικού λόγου στο σύστημα της γραπτής γλώσσας ως καινούργιες λέξεις. Το λεξιλόγιο σχεδόν όλων των επιστημονικών και ακαδημαϊκών κλάδων προέκυψε κυρίως από τον προφορικό λόγο, μπαίνοντας στο πλαίσιο της γραπτής γλώσσας. Ωστόσο, όπως περιέγραψε και ο Μιχαήλ Μπαχτίν, η Αναγέννηση ήταν η εποχή όπου οι επιστήμονες έδωσαν τη μάχη για το δικαίωμά τους να σκέφτονται και να γράφουν στην καθομιλουμένη, στη γλώσσα που μιλούσε ο κόσμος. Αυτό δημιούργησε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σε σχέση με τη σημειογραφία και τον επιτονισμό του προφορικού λόγου, καθώς και με τη σύνταξη του γραπτού, επεκτείνοντας έτσι το σύνολο των χρησιμοποιούμενων λέξεων. Ήταν η κατάλληλη εποχή για ένα νέο, εκτεταμένο λεξιλόγιο. Όλα αυτά τα στοιχεία υπέπεσαν στην αντίληψή μας ενόσω ερευνούσαμε τις γραμματοσειρές Renaissance Antiqua, κι έτσι συνέπεσαν οι αναφορές μας και μάς ενέπνευσαν να ονομάσουμε τη γραμματοσειρά μας «Lexik». →→